Hayatı Sevebilme Üzerine..

İnsanoğlu yaşamsal gücünü yüreğinde, barındığı sevme gücünden alır. İnsanın  hayatı sevebilmesi için,öncelikle kendini ne kadar sevebiliyor ve kendisiyle ne kadar barışık olabiliyor buna bakmak gerekiyor. Hayatı sevebilmek için tüm yaradılanı yaradandan ötürü sevmeniz gerekir.   Sevmek koşullara bağlı değildir insan her şeyi nedensiz, de sevebilir sevme eylemi hayata tutunabilmeyi ve yaşamsal sorunların üzerinden gelebilmenizi sağlar. Sevme eyleminde yüreğiniz güneş gibi parıldar ve etrafınız da sizinle birlikte aydınlanmaya kavuşur. İnsan içinde yüklediği sevgisi kadar hayatta kalabilmeyi başarır. Günümüz koşullarına bakıldığı zaman sevgi gereksizlik olarak görülmüş ve  ve biryerlere atılmıştır. Sokaklara indiğimizde gördüğümüz manzara içler acısıdır. Donuk ifadelerle günlük hayatlarına devam eden insan sayısı azımsanmayacak kadar çoğunluktadır. Ancak kişi burada kendi yüzünün yansımasını bile görmekten acizdir. İçindeki çocuğu o kadar erken öldürmüştür ki yaşayan bir bitkiden farkı kalmamış, sadece soluk alıp veren bir canlı haline dönüşmüştür. Gözlerinde yaşamsal ışığının rengi siyaha çalmıştır fakat bunu bile göremez.  Çünkü sevme eylemi ne yazık ki bizim toplumumuzda sadece bir kişiyi sevebilme üzerine kurulmuş, onun ötesinde, yaşayan canlılara karşı hiçbir duygu hissedilmemesine zemin hazırlamıştır. Bundan dolayı diğer ve canlıların  acılarını duyumsamakta zorlanırız ,çünkü  içimiz katılaşmaya başlamıştır. Yürüyen robotları andırıyor sokaklar yüzümüzde gülümsemeler solmuş benzimizde beton yığınını andıran ifadelerle insanların içine karışarak yaşadığımızı sanıyoruz. Yüzümüzde buzdan maskeler takarak sokakların içinde hayatlarımıza yol alıyoruz. İçimizde hissettiğimiz coşku ve kimselere ifade edemeyeceğimiz hatta ,kendimize dahi itiraf etmekten korktuğumuz  heyecanlarla duygularımıza kilit vurmayı tercih ediyoruz. Şarkılarda ve türkülerde arıyoruz teselliyi ama yürek başka bir telden çalıyor beden bambaşka bir telden… Nağmeler karışıyor birbirine de biz hala var gücümüzle yüreğimizden gelen  sesi susturmayı tercih ediyoruz. … İçimizde beslediğimiz sevgi gün be gün öylesine büyüyor ve çoğalıyor ki,  bizler bu duygu durumunu bastırmaya çalışırken ruhumuzun öldüğünü bile fark edemiyoruz. İnsanın yaşamsal sorunudur sevmek ama bunu kaç kişi biliyor ve sevebilme üzerine hayatı tekrar sorguluyor bunu bilmiyoruz.?