İnce Bir Çizgidir Yaşam Dediğin

Kaç bahar geldi geçti yaşamımızdan ,kaç kışı gördük ,kaç yaprak döküldü bağrımızdan hatırlamıyoruz. İnce bir çizgidir yaşam dediğin nerede nasıl ne zaman son bulacağını bilmediğin ,yinede umut büyütürsün içinde yarına dair ertelersin  kendini  dünden  ve  planların hiç ummadığın anda geri teper. Görmezden geldiğin arayıp sormadığın dostların hatırına düşer ve geç kalmışlığın pişmanlığı sarar yüreğini…Hepimiz var olma savaşı içinde hayatlarımızı sürerken  can bildiklerimizi unutmaya koyulduk. Mazeretlerimiz hazırdı işimiz vardı hep vakit dardı yetmiyordu bizlere  zamanımızdan çalamıyorduk. Hızlı yaşayıp çabuk tüketiyorduk yeni düzen böyleydi ,kendimizi sevmeye dahi zamanımız yoktu bizim…Sevdiklerimize zamanla sıra dağlar örmeye başladık sessizce unutmaya koyulduk onları  belki bilerek ,belki de bilmeyerek …Hep  sonraya bıraktık herşeyi oysa sonrası hüsrandı bizler için yıkımdı ,elimizdekileri kaybettiğimizde anladık. Haftanın belli günlerini kendimize ayırdık ,yorgunduk ve dinlenmeye ihtiyacımız vardı. Bizler dinlenmeye koyulurken yaşam gerekeni yapmaktan geri durmuyordu. Zamanda kaybettik sevdiklerimizi son kez sesini duyamadık son kez dokunamadık sevdiklerimize aslında ertelediğimiz kendimizdik. Kaçışlarımız kopukluklarımız hep kendimizden kaynaklanıyordu. Bir nefes kadar yakındık sevdiklerimize elimizi uzatsak dokunacak kadar  yanıbaşımızdaydılar oysa  göremedik   “yarın ne güne duruyordu öyle ya …! Sabah olduğunda arayıp sesini duyacaktık nasılsa ne gerek vardı bu günden aramaya diye düşündük. .! Yaprak dökümü başlamıştı çoktan ,yaşam dediğin süreç hızla akıyor ve seni  ıskalamaya can evinden vurmaya çalışıyordu. Zaman seni yenik düşürdüğünde yüreğindeki hüznün ağırlığı içinde ,sırada bekleyenin  belkide” sen”  olacağını  düşünmeye başladın. Ölümün rengi yoktur ,nefes alışlarımızda saklıdır yedi rengimiz… Zamandan çalmanın maliyeti ağır ödetilmiştir sana  son yolculuklara çıktığında anlarsın. Bir yanlızlık türksüdür yaşam dediğin, notalarında sen varsındır, parmak uçlarının izleri vardır. Keşkelerin kulak tırmalayan yankılarını duyarsın derinlerde , yürek gamlıdır gözlerde yaşlar oluk, oluk akarken , aklına gelmemiştir son görüşmen olacağı ,nereden bilecektin ki yarına bıraktığın kişinin yok olup gideceğini hatırına bile getirmemişsindir. Hayat sana sürpriz yapmıştır senden erken davranmıştır sevdiklerine ,senden evvel koynuna almıştır onları ve sana kalan boşlukta bakan iki çift bir göz bırakmıştır. Oysa kelimeleri ezberlemiştin dilinde ,yüreğinde onu gördüğünde ne çok şey söyleyecektin kimbilir…? Ne hoş muhabetler edecektin sana göre …Ancak bilmediğin bir şey vardı …!sana göre tasarladığın yaşam ,senin istediğin şekilde işlemiyordu. Bazı dostların acelesi vardı ,belki dıştan çok sağlam gördüklerin içte, son çırpınışlarını yaşıyordu. Ne derdin var…? diye sorma gereği bile duymadın. İki konuşma sonrasında sağlığının iyi olduğuna karar vermiştin. Çünkü işine öyle geliyordu birinin hasta olduğu düşüncesine katlanamıyordun. Canını sıkıyordu berbat kelimeler,psikoljin bozuluyor bir an önce oradan nasıl kaçarımın hesabı yapıyordun Önemsemediğin ,yarına bıraktığın kişi yoktu artık söyleyeceklerinde yarım kalmıştı yüreğinde ve hayat dediğinin aslında bir nefesten  ibaret olduğunu geçte olsa yaşayarak öğretmişti sana…Kayıplar verildiğinde hatıralarda son bulacak ,koyacaktın bir kenara unutmam dediğini yaşarken silmiştin nede  olsa …! Can bedende iken sarıp sarmalamalı insan… keşke dememek için sevdiklerinizi şımartıp büyütün  sevgi sözcükleriyle süsleyin yüreklerini …Anı yaşayın ve bilin ki sonraya kalan herşeyde pişmanlıklar sizleri bekliyor  olacaktır…